konuşmaları un,kahkahaları suydu.gözyaşlarıyla uzun uzun yogurmak gerekti.basarısızlıklar kireç,başarıları beton oldu ve bir sabah uyandığında yanıbasında duruyordu muhtesem kalıbı.içine girdi terlik giyercesine rahat ve olağan.
şimdi kendi değildi.
hepimizin mükemmel tasarılarımızla yarattığımız duvarlarımız
ve o duvarlar içinde mükemmel güzellikte yalnızlıklarımız var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder