birincitekilşahıs

arabadan denize bakarken boğaz köprüsünden ilk ne zaman geçtiğimi ve ne hissettiğimi düşündüm,hatırlayamadım,üzüldüm.
eve ulaştığımda hava kararmıştı sanki saat geçmiş gibi.can sıkıcı.mert aradı,eve gitmedim.bir bokta yapmadık aslında eve de gidebilirdim.sadece üşüyüp sigara içen insanlardık,o kadar.
eve döndüm.annemle oturdum.posta gazetesi bulmaca ekine yoğunlaştım.
yazımı yazmam veya test çözmem,olmadı fiil çatısının ne oldugunu bir kere daha anlamaya calısmam gerekiyordu.yapmadım.
tüm gün boyunca rahatladığım anları düşündüm;okulda çilekli tartlarımın konuşulması,melisa hocanın dersinin 5.saati,annemin bana domuzlu çakmak aldığı an.
yenir yutulur birşey yoktu bugünde.
uzun süredir korkudan izleyemediğim videolar vardı kameramda,prova esnasında çekilmiş.
açtım ve izledim.biraz bakmaktı aslında amacım
sonra öbür vidyoyuda izledim.
tebessüm.
hoşuma gittim evet.
ışık falan yakışmış,konusmam anlaşılır.
ben yani orada...evet güzel gözüküyorum.aynaya baktıgım anlara bin katlar.
nergisle ilgili notlar geldi kafama,ama o an yazmak istemedim.
durdum rahatladım.yarın yolda ve pazar hepsini yapabilirdim.
yarın güzel olabilirdim
beyaz rugan çizmelerimle.
saçlarımı yapacağım şimdi.
yarında biraz fotograf cekeceğim ki,tanımadığım tipler facebookta beğensin.
bana gereken aarada bir bahsi geçecek birinciçoğulşahış,bir de iyelik kipi.