15 Şubat 2010 Pazartesi

peki gelelim bana.

gelelim bana derken,bunu okuyan kişi,sen zaten bana gelmiş bulunuyosun.ama ben gelemiyorum kendime.karsılıklı aynı anda gelmek o kadar da kolay değil zaten.asdas gibi giderek sacmalasan bu paragrafı aniden kesiyorum,yoksa rtük girecek.
şimdi benim canım çok sıkılıyor.ama hani öylesine söylenen sıkılma değil.gerçekten çok sıkılıyor.benim işim gücüm var oysa.hayatımın iplerini elimde tutamıyorum.hiçbirşey kontrolümde değil.büyüme sancısı ergenlik geçiyor ve farkındalığım başladı.aama o da ayrı bi rahatsız.hani insan hayatı boyunca sıkıntılar yaşar.parasızlık çeker,aşk acısı çeker,işinden memnun olmaz.temelde bunlar vardır.ben çok sıkılıyorum liseden.ders sayısı ve ezber kafasından.tamam oyunculuk okuyorum,ama birşeye hazırlık yapmanın stresi var ögrenmekten çok.bu bendeki bir mallık ta olabilir,bilemiyorum.ne para kazanıyorum,parasızlık derdim yok,ne aşığım,aşk acısı çekemiyorum,ne de işim var.hep bi ıkınıyorum ben,hep birşeyler yapmaya zıplamaya çalışıyorum.değiştirmek dönüşmek istiyorum.hep birşeyler istiyorum ama canım da bi bok yapmak istemiyor.dünyam çok sıkıcı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder