ev günlükleri.

evde olduğum zamanlar hayata turuncu çarşafımdan bakıyorum.

şu ara tırnaklarımı tekrar son gaz yemeye baslamama bozugum
bir de kilo aldım,yapacak bir şey yok.

bugün karga'nın yeni sayısını okudum.Melda Köser'in yazısı çok iyiydi.Bkz;
"Nazım okuyup coşan bir ideolojiye sahip olmadığım için annem suçlu"
"Tamam işte,ben eskiden böyle değildir evet,tamam ben de ondan bahsediyorum."

Paranoid Android'in klibini ilk kez izlediğim zaman bir tramvaydı.Küçüktüm.Animasyon olması hem kendine çekmiş hem de görüntüler daha bir sarsmıştı.Falan.Bir şekilde sözleri anlayıp geleceğimi görmüş olabilir miyim.Ben bir Paranoid Android'im bebeğim.Sana beni olduğum gibi kabul et falan demeyeceğim.Ben ne olduğumu bilmiyorum.Birşey değilim ki.Sadece küçüğüm daha çok küçüğüm diyip Sezen Aksu'yla sıyrılabilir miyim bu düşüncelerden,kendimden.Bilmiyorum.

Olsa dükkan senin abiciğim.

Hayatta oluru olmaz birşey yoktur.Kişi için.Hayat sıfırdan başlayabilmek cesaretini gösterene güzel.Bence.

Yeni bir şehir mesela.Paran olmadan ev tutmak.Ya da bir anda okul değiştirmek.Şuursuzca değil.Hissederek ve bilincinde olarak.

benim tek dostum ice tea'm sigaram,onlarda terk ederdi,olmasa babam.

One love'ın 1.gününe gidememek.Hem de Fehime 7 beleş bilet ayarlayacakken.Hayat.Ah hayat.

Seni görmem imkansız.

Blogu tweeter tarzı kullanmak.Boş bir twitter hesabına da sahip olmak.Tweetim değilsin,kusura bakma.

Come on come come on now touch me baby.Ben de melek değilim,bugün canım sevişmek ister.

Bugün efsane bir prova yaşadım.Evet.Çok iyiydi.


-Çak bi beşlik!
-Ben de sadece iki var dostum.
Peace is respect.Respect is good.


Ha bu arada,sanırım hazırlığı geçtim.Son sınav.Kendine iyi bak Bahçelievler.