zaman zaman kafamı geçirdiğim sert birşeyle karşılaşıyorum.biri beni itiyor.yüzüm dağılıyor,gözüm,göğüs kafesim.
sonra saçımda bir el hissediyorum.kafamı geçiren sensin diyorum o sert şeye.
dönüyorum,dönemiyorum.
kuyruğumu bulamıyorum sanırım.
o el kendi elim,artık biliyorum.
vücudumda gezen küçük haşereler ölür mü o sert şeye bakabilirsem kafamı kaldırıp
yoksa kendimi daha da çok çarpıp istemeden farketmiş gibi mi yapsam?
benden birşey kalır mı?yoksa haşereler orta biryerden çıkar mı?

ben gerçeklerden değil,kendimden korkuyorum.sert şeyler dursa durur da orada.ben elim saçımda bekliyorum,vurmaya hazır.