sıkılmanın değerinin yeterince anlaşıldığını sanmıyorum.

bir koltukta oturuyorum.yaklasık 6 saattir.tuvalete gidiyorum ve koltuga dönüyorum.mutfaga gidiyorum koltuga dönüyorum.terliyorum.yapışıyorum.kendime yapışıyorum.kendimi unutacağım insanlar arıyorum.burada baktığım yerden hep kendimi görmek zorunda kalıyorum.çocukluk resimlerim,mezuniyet resimlerim,çeşitli saç renklerimle resimlerim.gözüm pukiyi arıyor.yapışkanlığımın bir tek o farkında.suratımın daha da asılarak yavas yavas kasıldığını hissediyorum.sıkılıyorum