onu görünce sadece sarıldım.klişeleri söyleemekten hoşlanmam.manası olmayan alışılagelmiş şablon cümleler.insanların kendilerini iyi hissetmek için söylediği şeyler.bazen ben de kullanırım,ama kişi sadece sarılarak gösterebileceğim kadar yakınsa,unut gitsin " başın sağolsun " ları.
küçük bir oda içinde ne konuşacağını bilmeyen bi kaç insandık,arkadaştık.ve çaktırmadan panikle onun için geldiğimiz arkadaşımıza bakıyorduk.benim dışımdakiler anlamsız muhabbetler yapıyorlardı.onların da ne konuştuğunu bildiğini sanmıyorum.
herhalde ağlasa,delirse herkes için daha anlaşılır olacaktı.o ise sadece yere bakıyordu,ayağıyla kırık sehpayı itip çekiyordu.çok rahattı.sadece ikimiz susuyorduk,elimi tuttu,kavradım.
kafamı sağa çevirdiğimde göğsüne baktım,sanki nefes alırken bişiler dökülüyordu içinden.bilinen sonucu yaşamanın bitmişliği,yorgunluğu,hayatın sürmesi,acı.. ayaklarına doğru akıyordu,ayakları da sehpayı itiyordu o dalgayla.ama o nefes almaya devam ediyordu,edecekti.o sehpayı geri çeker gibi işte.
düşünmesi bitip ne zaman o akarsuyu kocaman dalga gibi yüzünden akıtır bilinmez,şu sıralarda muhtemelen.
ölüm belki de bir memlekettir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder