crr'ye son çıkışımızdı muhtemelen.ilk kez 9.sınıftaki heyecanımı hatırladım,crr sahnesine çıkacağız diye.sonraki yıl verilen ufak repliklerin sevinci,11.sınıfta ise giden derslere sinir ve yorgunluk hali sardı.son sınıfta artık provalara küfrediyorduk.aama ben şahsen sonucu sevdim.son 10 kasımımızdı.bizim okulda bir gelenek! olduğu düşünülürse...özler miyim acaba?yok arttık!
küçük notlar:gaza gelip ağlamak iyi değilmiş,burun akarsa silemiyorsun.akar mı akar!
nesneyle kareografin varsa(bkz.şal)partnerine fiziksel zarar vermemeye dikkat etmek gerek(kaan'a özürler.gözüne soktum azcık)
emekli askerler ve emekli bürokrasi hanımları bu tür anmalardan çok etkileniyormuş.hemen ağlıyorlarmış.onları öyle görunce bende bi fena oldum.(ilk kez en öndeydim,yeni fark ettim)
babet gömlek kumaş pantalon ve topuz birliği çok rahatsız hepsini aynı anda kullanmak bünyeye psikolojik zarar verir..bunu biliyordum,yeni değil
tuvaletteki o yuvarlak şey de sensörmüş ışık için,yangın alarmı değil!!(tespit:ceylan)
bu kadar.
Atatürk'ü saygıyla anıyoruz.artık oratorya yapmayacak olsakta...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder